SSP WŁOCŁAWEK NOWA STRONA
Menu główne
- Strona główna
- Stowarzyszenie
- O nas
- Aktualności
- Galeria
- Rodzina Szkół 3 Wppont
- Kontakt
- Archiwum
- Linki do stron
Deklaracja członkowska
Artykuł mgr Stanisława Kunikowskiego zamieszczony w wydawnictwie z cyklu "Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrzesniowej"
3 Włocławski Pułk Pontonowy im. generała Karola Sierakowskiego
(Oficyna Wydawnicza "Ajax", Pruszków 1994.
WŁOCŁAWEK -
Najwcześniejsze osadnictwo, związane z najstarszą, udokumentowaną źródłami pianymi częścią Włocławka, pochodzi z tzw. okresu lateńskiego (IV w. p.n.e.). W tym czasie na prawym brzegu rzeki Zgłowiączki, przy jej ujściu do Wisły, założyła osadę ludność kultury pomorskiej. Począwszy od IX w. n.e. na miejscu osady kultury pomorskiej funkcjonowała druga osada, której mieszkańcy trudnili się głównie hodowlą bydła, rybołóstwem i rolnictwem.
Włocławek jest jednym z najstarszych miast w Polsce. Nazwa miasta pojawia się na widowni dziejów na przełomie X i XI w. Niemiecki kronikarz Thietmar, opisując wspłoczesny mu zjazd gnieźnieński w 1000 r., wśród jego uczestników wyminił min. biskupAa włocławskiego. Kronika Galla Anonima z początku XII w. wspomina o W
Włocławku jako grodzie książęcym, odgrywajacym znaczną rolę w dziejach obrony Polski. Z Włocławka i okolic Bolesław Chobry poprowadził na wojnę z Niemcami 800 rycerzy pancernych oraz 2000 trczowników.
Wiek XI i XII przynósł terytorialny rozrost biskupstwa włocławskiego, co w niemałym stopniu przyczyniło się do rozwoju samego grodu, zwanego wówczas Włodzisławiem, a następnie Włocławkiem. W 1261 r. książę Kazimierz udzielił biskupowi włocławskiemu prawa do lokacji na prawie niemieckim. Wówczas to napłynęła fala osadników niemieckich, przeważnie kupców i rzemieślników.
W wyniku osadzenia przez Konrada Mazowickiego na ziemi chełmińskiej Krzyżaków, a następnie zaboru przerz nich ziemi dobrzyńskiej, przeciwległy brzeg Wisły opanowany został przez zakon. W tym nowym układzie politycznym Włocławek stał się bastoinem obronnym polskości na tych ziemiach. Najazdy krzyżackie w latach 1329 i 1332 spowodowały ogromne spustoszenia. Wyzwoleniu miasta w 1339 r. towarzyszyła druga lokacja -
W 1397 r. Włocławek był miejscem układów prowadzonych przez królową Jadwigę z mistrzem krzyżackim. Zwycięstwo pod Grunwaldem w 1410 r. przypieczętowało uwolnienie się Włocławka spod jarzma krzyżackiego. Miasto gościło przed i po bitwie pod Grunwaldem króla Władysława Jagiełłę. W czasie drugiego pobytu we Włocławku prowadził on układy polityczne z wielkim księciem litewskim Witoldem.
Po II pokoju toruńskim z krzyżakami w 1466 r. Włocławek przeżywał swój "złoty wiek" -
W 1620 r. wielki pożar strawił znaczną część miasta. W 1652 r. komorę celną przeniesiono do Nieszawy. W drugiej połowie XVII w. i w początkach XVIII w. w rezultacie wielokrotnych najazdów szwedzkich miasto uległo niemal doszczętnemu zniszczeniu.
Z głębokiego upadku Włocławek zaczął się dźwigać dopiero w końcu XVIII w. dzięki działalności Komisji Dobrego Porządku, powołanej w 1787 r. przez biskupa włocławskiego. Pierwsza połowa XIX w. przyniosła znaczne ożywienie szlaku handlowego Wisły, głównie dzięki olbrzymieniu eksportowi zboża na zachód Europy.
Wiek XIX zapisał się w dziejach miasta i okolic jako okres zrywu narodowego przeciwko zaborcom . Szczególnie głośnym echem odbiło się Powstanie Styczniowe. To właśnie we Włocławku zbiegały się nici organizacyjne ruchu powstańczego całych Kujaw. Tu także znajdował się sztab sił rosyjskich, walczących z powstańcami na przestrzeni od Wisły aż po Kalisz. We Włocławku odbyło się wiele krwawych egzekucji na uczestnikach powstania -
Rozwój Włocławka w XIX w. warnkowany był przede wszystkim eozwojem przemysłu fabrycznego. Powstały wówczas min. fabryki papieru, celulozy, fajansu, maszyn rolniczych, wyrobów drucianych, farb i lakierów.
Wraz z wybuchem I wojny światowej i opuszczeniem miasta przez oddziały carskie, bezzwłocznie ujawnił swoją działalność zakonspirowany od 1913 r. Związek Strzelecki. Już 1 sierpnia 1914 r. Związek wydał odezwę wzywającą rezerwistów, aby nie zgłaszali się do armii rosyjskiej. Niszczono połączenia telefoniczne z Płockiem, gdzie ulokowało się dowództwo wojsk rosyjskich, ewakuowane z Włocławka. W slad za przybyciem do Włocławka legionistów Piłsudskiego zaczęto werbować ochotników do Legionów. Ogółem z Włocławka i okolicy wyruszyło około 120 osób.
Po zajęciu Włocławka przez Niemców w 1914 r. zaczęto organizować masowy opór. W 1916 r. mocno zakorzeniła sie we Włocławku Polska Organizacja Wojskowa (POW). 11 listopada 1918 r. POW rozbrajała na ulicach miasta Niemców. Werbowano ochotników do armii polskiej.
Wkrótce po odzyskaniu niepodległości Polska znalazła się w stanie wojny z potężną armią radziecką. W lipcu 1920 r. we Włocławku, Lipnie i Rypinie powstały Obywatelskie Komitety Obrony Państwa. We Włocławku sformowano batalion zapasowy 14 pułku piechoty. Liczył on 17 oficerów i 944 żołnierzy. większość stanowili ochotnicy i swieżo wcieleni rekruci, którym broń wydano dopiero 12 sierpnia. W nocy z 14 na 15 sierpnia oddziały radzieckie zaatakowały pozycje polskie w okolicach miasta. Od 15 sierpnia trwały ciężkie i krwawe walk obronne przyczółka w Szpetalu Górnym oraz mostu na Wiśle. Zorganizowano -
Polska ofensywa rozpoczęta 15 sierpnia 1920 r. doprowadziła do całkowitej zmiany sytuacji na froncie. W obronie Włocławka poległo 40 żołnierzy. Komitet Grzebania Poległych pochował ich na wzgórzu szpetalskim.
1 maja 1921 r. przybył do Włocławka 14 pp witany przez delegację władz i społeczeństwa. Jako kwaterę pułk otrzymał stare porosyjskie koszary przy ulicy Żytniej 83, których stan przedstawiał wiele do życzenia. W krótkim czasie uporządkowano teren jednostki. Przeprowadzono bite drogi i chodniki. Jednostka w okresie międzywojennym okazywała pomoc mieszkańcom miasta w trudnych chwilach -
We wrześniu 1939 r. żołnierze 14 pp stanęli do walki z najeźdźcą hitlerowskim. Uczestniczyli w "bitwie granicznej", a następnie toczyli boje nad Bzurą, sławiąc imię żołnierza polskiego broniącego swej Ojczyzny.
W 1945 r., po zakończeniu działań wojennych, do naszego miasta skierowana została sławna bojowa jednostka inżynieryjna -
Rozdział III CZŁONKOWIE, ICH PRAWA I OBOWIĄZKI
§ 11.
1. Członkami Stowarzyszenia mogą być osoby fizyczne i prawne.
2. Osoba prawna może być jedynie wspierającym członkiem Stowarzyszenia.
§ 12. Członkowie Stowarzyszenia dzielą się na :
1. członków zwyczajnych ;
2. członków wspierających ;
3. członków honorowych.
§ 13.
1. Członkiem zwyczajnym może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych i nie pozbawiona praw publicznych, cudzoziemiec mający stałe zameldowanie na terytorium Rzeczpospolitej oraz cudzoziemiec służący w polskich Siłach Zbrojnych identyfikujący się ze statutowymi celami Stowarzyszenia.
2. O przyjęciu danej osoby w poczet członków zwyczajnych decyduje Zarząd Koła w formie uchwały, na podstawie pisemnej deklaracji kandydata.
3. Od odmowy przyjęcia w poczet członków zwyczajnych Stowarzyszenia zainteresowanemu przysługuje prawo zaskarżenia tej uchwały do Walnego Zebrania Członków, w terminie 14 dni od jej doręczenia.
4. Żołnierze zawodowi pełniący czynną służbę wojskową mogą brać udział w działalności Stowarzyszenia na zasadach określonych w Ustawie o służbie wojskowej zawodowej żołnierzy zawodowych ( jednolity tekst – Dz. U. 97.10.55)
§ 14.
1. Członkiem wspierającym może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych, lub osoba prawna zainteresowana statutową działalnością Stowarzyszenia, która zadeklarowała na jej rzecz pomoc finansową lub rzeczową. Osoba prawna działa w Stowarzyszeniu przez swojego przedstawiciela.
2. Członek wspierający obowiązany jest do opłacenia składek członkowskich.
3. O przyjęciu członka wspierającego decyduje Zarząd na wniosek ubiegającej się o to osoby określonej w ust. 1.
§ 15.
1. Członkiem honorowym może być osoba fizyczna, która wniosła wybitny wkład w rozwój idei Stowarzyszenia lub w inny szczególny sposób zasłużyła się dla Stowarzyszenia. Nadanie godności członka honorowego Stowarzyszenia następuje na podstawie uchwały Kongresu, na wniosek Zarządu Głównego.
2. Członkowie honorowi korzystają z uprawnień:
3. uczestniczą w obradach Kongresu Stowarzyszenia z głosem stanowiącym;
4. mogą brać udział w posiedzeniach Zarządu Głównego Stowarzyszenia.
§ 16.
1. Członkowie zwyczajni, honorowi i wspierający należą organizacyjnie do właściwego terenowego Koła.
2. Za szczególne zasługi członkowie mogą być wyróżniani :
3. listem pochwalnym;
4. dyplomem;
5. ryngrafem Stowarzyszenia;
6. odznaką pamiątkową Stowarzyszenia;
7. wpisem do Księgi Honorowej Stowarzyszenia;
8. wystąpieniem z wnioskiem o nadanie odznaczenia lub orderu.
§ 17. Członek zwyczajny ma prawo :
1. wybierać i być wybranym do władz Stowarzyszenia ( czynne i bierne prawo wyborcze);
2. wypowiadania się we wszystkich sprawach omawianych na zebraniach i Kongresach Stowarzyszenia, dokonywania oceny działalności Stowarzyszenia, jego władz i członków;
3. zgłaszania opinii i wniosków organom Stowarzyszenia;
4. korzystania z urządzeń, świadczeń i pomocy Stowarzyszenia;
5. noszenia odznaki Stowarzyszenia;
6. zaskarżania uchwał lub orzeczeń władz Stowarzyszenia w sprawach członkowskich (właściwą władzą do rozpatrzenia odwołania jest władza nadrzędna);
7. współdecydowania o programie działania Stowarzyszenia, poprzez uczestniczenie w podejmowaniu stosownych uchwał i występowania z inicjatywą uchwałodawczą.
§ 18. Członek zwyczajny obowiązany jest do :
1. aktywnego uczestniczenia w pracach Stowarzyszenia oraz propagowania jego celów i programu,
2. przestrzegania statutu, regulaminów i uchwał władz Stowarzyszenia,
3. regularnego opłacania składek i innych świadczeń obowiązujących w Stowarzyszeniu,
4. dbania o prestiż Stowarzyszenia oraz honor i godność jego członka.
§ 19.
1. Członek wspierający, z wyjątkiem czynnego i biernego prawa wyborczego, posiada prawo określone w § 17.
2. Członek wspierający jest obowiązany do regularnego wywiązywania się z deklarowanych świadczeń oraz przestrzegania uchwał i regulaminów Stowarzyszenia.
§ 20.
1. Członkostwo ustaje na skutek :
2. dobrowolnej rezygnacji z przynależności do Stowarzyszenia, zgłoszonej na piśmie Zarządowi Koła;
3. śmierci członka
4. utraty osobowości prawnej przez członka wspierającego, będącego osobą prawną;
5. na wniosek Zarządu w razie nie wywiązywania się z obowiązków członka Stowarzyszenia;
6. wykluczenia ze Stowarzyszenia na skutek prawomocnego orzeczenia Sądu Koleżeńskiego, w wypadku naruszenia zasad statutowych, nieprzestrzegania uchwał i regulaminów, działania na szkodę Stowarzyszenia lub na skutek pozbawienia członka praw publicznych prawomocnym wyrokiem sądu powszechnego;
7. pozbawienia godności członka honorowego, w wyniku uchwały władzy, która tę godność nadała.
8. W przypadku określonym w ust.1 pkt 3 Zarząd, a w przypadkach określonych w
ust. pkt 4 i 5, Sąd Koleżeński zobowiązany jest zawiadomić członka o skreśleniu lub wykluczeniu, wskazując jednocześni władzę uprawnioną do rozpatrzenia odwołania oraz termin złożenia odwołania.
Uchwały oraz orzeczenia w wyżej określonych sprawach mogą być zaskarżone w terminie trzydziestu dni, od daty ich doręczenia.
1. Ponowne przyjęcie do Stowarzyszenia osób, które utraciły członkostwo zwyczajne lub wspierające na podstawie ust. 1 pkt 3 następuje na podstawie uchwały Zarządu.
Piosenka -
Patron
3. Włocławskiego Pułku Pontonowego
gen. Karol Sierakowski
Budowa przeprawy pontonowej PP-
Stawianie słupa granicznego na Odrze 27.02.1945 r.
Pontonierzy w akcji -
W akcji kompania mostowa -
Ewakuacja powodzian transporterem PTS -
Umacnianie wałów przeciwpowodziowych na Wiśle
NOWE KOŁO STOWARZYSZENIA SAPERÓW POLSKICH
Kiedy w 2002 roku 3 pułk dorgowo-
płk rez. Ryszard Chodynicki
płk rez. Jan Pilarski
płk rez. Bolesław Walendzik
ppłk rez. Ryszard Chornicki
mjr rez. Tadeusz Głowacki
mjr rez. Jerzy Komorowski
mjr rez. Jan Olszewski
mjr rez. Stanisław Sierocki
chor.szt. rez. Andrzej Ossowski
chor. szt. Roman Nowak
st.sierż.szt. rez. Ryszard Kaczorowski
st.sierż.szt. rez. Czesław Kamiński
Nieobecny na zebraniu z przyczyn osobistych był st.chor.szt. rez. Sławomir Grzonek, który również wcześniej podpisał "Deklarację członkowską". Obecni na zebraniu jednogłośnie przyjęli uchwałę o utworzeniu we Włocławku Koła Stowarzyszenia Saperów Polskich. Kolejne zebranie członków Koła związane było z powołaniem Zarządu Koła oraz Komisji Rewizyjnej Koła. W wynkiu przeprowadzonych wyborów utworzono:
1. Zarząd Koła w składzie:
-
-
-
2. Komisję Rewizyjną Koła w składzie:
-
-
Natychmiast sporządzono niezbędne dokumenty, które przesłane do Zarządu Głównego SSP stanowią podstawę do włączenia powstałego Koła we Włocławku w struktury organizacyjne Stowarzyszenia.
W lutym 2011 roku na adres Koła wpłynęła pozytywna decyzja Zarządu Głównego SSP zatwierdzająca powstanie kolejnej struktury terenowej Stowarzyszenia. Koło Nr 19, bo taki numer nadał Zarząd Główny SSP przystąpiło do działań określonych w Statucie Stowarzyszenia.
Pismo Stowarzyszenia Saperów Polskich SAPER Nr 1(37) 2011
POSIEDZENIE ZARZĄDU GŁÓWNEGO SSP
Zgodnie z przyjętym Programem Działania, w dniu 19.02.2011r. odbyło się w Brzegu wyjazdowe posiedzenie Zarządu Głównego SSP. Otwarcia posiedzenia dokonał prezes Stowarzyszenia płk Bogusław Bębenek, witając przybyłych członków zarządu i zaproszonych gości: prezesa Stowarzyszenia Saperów Cywilnych p. Lesława Majewskiego
z małżonką, dowódcę 1. BBSap. płk. Daniela Króla, prezesa koła SSP ppłk. Eugeniusza Tomczaka Następnie sekretarz Zarządu Głównego, płk Ryszard Pindur, omówił „Programu działania ZG SSP na 2011 rok”. Następnie I Wiceprezes ZG SSP płk Tomasz Bogucki przedstawił zebranym „Raport o stanie Stowarzyszenia Saperów Polskich” oraz odczytał „Sprawozdanie z działalności ZG SSP w okresie 16.10.2008 – 31.12.2010 r”. Informację na temat stanu fi nansów Stowarzyszenia oraz propozycję budżetu ZG SSP na 2011 rok przedstawił skarbnik ZG mjr Leszek Sadura. Z satysfakcją stwierdził, iż wzrosła dyscyplina uiszczania składek członkowskich. Dokonał także szczegółowego wyliczenia przychodów i wydatków Zarządu Głównego. Po przerwie, analizę realizacji propozycji ustanowionej w 2008 roku, dotyczącej odpowiedzialności członków ZG SSP za pracę i funkcjonowanie kól SSP w poszczególnych regionach Polski przedstawił sekretarz ZG SSP. Natomiast redaktor naczelny kwartalnika SAPER, płk Wiesław L. Ząbek, poinformował uczestników obrad o możliwościach pozyskiwania środków fi nansowych przeznaczonych na wydawanie Kwartalnika SAPER. Przedstawił również propozycję powołania przez Zarząd Główny nowego składu „Zespołu Programowo-
Podjęto następujące uchwały:
-
w 2011 r.;
-
preliminarza fi nansowego na 2011 r. Jednocześnie Zarząd Główny
w tej uchwale wyraził uznanie dla Skarbnika Stowarzyszenia;
-
-
-
-
-
Owocne obrady podsumował prezes SSP płk Bogusław Bębenek, podziękował uczestnikom za przybycie i aktywny udział w posiedzeniu.
Red.
DOWÓDCY PUŁKU
W okresie stacjonowania 3 Włocławskiego ( Warszawskiego ) pułku pontonowego ( drogowo – mostowego ) we Włocławku, czyli w latach 1945 -
1. płk Włodzimierz PILIŃSKI -
Oficer radziecki pochodzenia polskiego . Do Wojska Polskiego skierowany w 1944 roku . Dowódca 3 Zmotoryzowanej Brygady Pontonowo – Mostowej . Po jej przeformowaniu w 3 pułk pontonowo -
2. ppłk Walentin LIPIECKI -
Oficer radziecki pochodzenia polskiego . Do Wojska Polskiego skierowan
3. ppłk Jerzy NAUMCZUK -
Absolwent z 1946 roku szkoły oficerskiej w Przemyślu. Do 1952 roku pełnił kolejne stanowiska służbowe w Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych . W tym roku będąc Dowódcą batalionu podchorążych został wyznaczony na stanowisko Dowódcy pułku . W czasie jego dowodzenia Minister Obrony Narodowej w 1952 i 1953 przyznał pułkowi tytuł ,, Najlepszego pułku pontonowego w WP ” . Po przekazaniu obowiązków Dowódcy pułku odkomenderowany do Armii Radzieckiej . W 1977 roku był gościem pułku .
4. płk Romuald PIETKIEWICZ -
Ukończył Oficerską Szkołę Saperów WP w Przemyślu . Mianowany na stopień podporucznika w czasie promocji w dniu 29. 04. 1945 roku . Do pułku skierowany został w 1949 roku na stanowisko Zastępcy Dowódcy pułku do spraw liniowych . W latach 1951 –1953 zajmuje stanowisko Szefa Sztabu pułku. W 1956 roku po kontroli przeprowadzonej przez Inspekcję Ministerstwa Obrony Narodowej pułk zdobywa na stałe ( po raz trzeci ) ,, Puchar Ministra Obrony Narodowej ” . Po zakończeniu służby w pułku dalszą służbę wojskową pełnił w instytucjach centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej .
5. ppłk Stefan DYKIERT -
Absolwent Oficerskiej Szkoły Saperów WP w Przemyślu z promocji z dnia 29. 04. 1945 roku . Po przekazaniu obowiązków Dowódcy Szkoły Podoficerskiej w Szczecinie -
6. płk Tadeusz BEŁZA -
Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty Nr 1 WP ( Szkolną Kompanię Podchorążych Saperów ) . Promowany na podporucznika saperów w dniu 15. 03. 1945 roku . Uczestnik akcji rozminowania kraju . W pułku pełnił stanowiska : Dowódcy Szkoły Podoficerskiej w latach 1950 – 1951 , Dowódcy 1 batalionu pontonowego w latach 1951 – 1953. W 1953 roku wyznaczony na stanowisko Zastępcy Dowódcy pułku do spraw liniowych . W 1956 roku przeniesiony do Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Pomorskiego Okręgu Wojskowego . Od roku 1962 pełni obowiązki Dowódcy pułku . W 1965 roku objął stanowisko Dowódcy 4 Łużyckiej Brygady Saperów w Gorzowie Wielkopolskim , które pełnił do 1980 roku kiedy to przeszedł w stan spoczynku . Zmarł w 2007 roku w Augustowie .
W okresie 30. 09. 1965 -
7. płk dypl. Piotr ŁOZICKI -
Promowany w dniu 15. 03. 1945 roku na stopień podporucznika saperów po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty Nr 1 w Krakowie ( Szkolnej Kompanii Podchorążych Saperów ) . Frontowy żołnierz 4 Brygady Saperów . Szczególnym wydarzeniem w czasie jego dowodzenia był udział pułku w wielkich manewrach pod kryptonimem ,, JESIEŃ -
9 pułku pontonowego w Chełmnie . Zwolniony do rezerwy w 1969 roku ze względu na stan zdrowia .
8. płk inż. Jan KUŻMICZ -
W 1949 roku po ukończeniu liceum powołany do Wojska Polskiego i przydzielony do Szkolnej Kompanii Oficerów Rezerwy przy 4 Łużyckiej Brygadzie Saperów w Gorzowie Wielkopolskim . Awansowany w 1951 roku podporucznikiem służbę wojskową kontynuował w 19 batalionie Saperów w Unieściu . Bierze udział w akcji rozminowania Pomorza . W 1960 roku kończy Wojskową Akademię Techniczną i obejmuje obowiązki Pomocnika Dowódcy 93 batalionu saperów do spraw technicznych w Złocieńcu . W latach 1963 -
9. płk inż. Zdzisław JANISZEWSKI -
Ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Inżynieryjnych im gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu w 1955 roku . Ukończył Wojskową Akademię Techniczną . Przed objęciem stanowiska Dowódcy pułku pełnił między innymi obowiązki Dowódcy 19 batalionu saperów w Unieściu i Starszego Oficera Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy . W okresie jego dowodzenia pułk uczestniczył między innymi w ćwiczeniach doświadczalnych pod kryptonimem ,, SAMOPRZEPRAWA -
10. płk mgr inż. Józef BIERNAT -
Mianowany na stopień podporucznika w korpusie osobowym saperów podczas VII promocji w Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych im gen, Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu w dniu 03. 09. 1961 roku . Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 2 pułku kolejowym w Inowrocławiu na stanowisku Dowódcy plutonu drogowego . Absolwent Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie z 1968 roku . W latach 1968 -
11. płk dypl. Jerzy BANATOWICZ -
Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Inżynieryjnych im gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu w 1969 roku . W latach 1969 – 1975 roku odbywał służbę wojskową na różnych stanowiskach służbowych w 5 Mazurskiej Brygadzie Saperów im gen. Ignacego Prądzyńskiego w Szczecinie . W 1978 roku kończy Akademię Sztabu Generalnego . Skierowany do 12 pułku pontonowego Wojsk Obrony Wewnętrznej w Szczecinie gdzie pełnił obowiązki Starszego Pomocnika , a następnie Szefa Sztabu pułku . W 1981 roku obejmuje stanowisko Dowódcy pułku . W czasie dowodzenia pułkiem kierował ćwiczeniami doświadczalnymi związanymi z budową i utrzymaniem przepraw w tym związanymi z przeprawą artylerii przy wykorzystaniu pływających transporterów z przyczepami . Do historii pułku weszła akcja pod kryptonimem ,, PŁOCK 1982 ” w czasie której żołnierze jednostki urządzili i utrzymywali przeprawę pontonową długości ponad 500 metrów przez Wisłę w czasie remontu stałego mostu drogowo -
12. płk dypl. Stanisław ŻUCHOWSKI -
Mianowany podporucznikiem w 1969 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnej im gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu . Po ukończeniu Szkoły Oficerskiej zajmował różne stanowiska w jednostkach Pomorskiego Okręgu Wojskowego . W 1982 roku kończy Akademię Sztabu Generalnego i obejmuje stanowisko Dowódcy 47 batalionu saperów 15 Dywizji Pancernej w Tczewie które zajmuje do 1985 roku . W tym roku obejmuje stanowisko Dowódcy 3 Warszawskiego pułku pontonowego . Z okazji 40 – tej rocznicy forsowania Odry i Nysy Łużyckiej w dniu 15. 04. 1985 roku w m. Gozdowice żołnierze pułku budują most pontonowy długości 256 m. z parku pontonowego PP – 64 . W 1988 roku obejmuje stanowisko Dowódcy 4 Łużyckiej Brygady Saperów w Gorzowie Wielkopolskim , które pełni do 1989 roku. W czerwcu 1989 roku zostaje Szefem Wojsk Inżynieryjnych Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy . Przeniesiony do rezer
13. gen. dyw. Janusz LALKA -
Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Inżynieryjnych im gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu w 1976 roku . Skierowany do 5 Mazurskiej Brygady Saperów pełni kolejno obowiązki Dowódcy plutonu inżynieryjno – drogowego , Dowódcy kompanii saperów oraz Szefa Sztabu batalionu saperów. W latach 1982 -
14. płk dypl. inż. Stanisław BIAŁEK -
Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu jako absolwent IX promocji szkoły o statusie wyższej i XXXIII w historii promocji kadr oficerskich Wojsk Inżynieryjnych . Skierowany do 32 pułku zmechanizowanego 8 Dywizji Zmechanizowanej w Kołobrzegu pełnił służbę na stanowisku Dowódcy plutonu saperów , a od 1979 roku Dowódcy kompanii saperów. W latach 1982 -
16. 04. 1994 roku pułk otrzymał nowy sztandar . W latach 1995 -
15. płk dypl. inż. Jacek WITEK -
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu w 1980 roku . Przez okres 7 lat pełnił kolejne wyższe stanowiska służbowe w 47 batalionie saperów 16 Dywizji Pancernej w Tczewie . W latach 1987 -
16. płk dypl. inż. Andrzej KASTELIK -
Ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu w 1981 roku . Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 5 Mazurskiej Brygadzie Saperów w Szczecinie Podjuchy na stanowisku Dowódcy plutonu , a następnie kompanii saperów . Przeniesiony do 8 Dywizji Zmechanizowanej odbywa służbę w 19 batalionie saperów w Unieściu . W 1992 roku kończy Akademię Obrony Narodowej i obejmuje stanowisko Dowódcy 2 batalionu saperów 2 Dywizji Zmechanizowanej , a następnie 12 Dywizji Zmechanizowanej w Stargardzie Szczecińskim . W latach 1999 -
Ważnym wydarzeniem z tego okresu było otwarcie Sali Tradycji w dniu 16. 04. 2003 roku . Dowodzi 3 Włocławskim pułkiem drogowo – mostowym do 01. 10. 2006 roku . Przeniesiony do rezerwy z dniem 31. 02. 2007 roku .
NASI DOWÓDCY .
W okresie stacjonowania 3 Włocławskiego pułku drogowo -
16. płk dypl. inż. Andrzej KASTELIK -
17. płk dypl. mgr inż. Władysław ZDANOWSKI -
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu w 1980 roku . Służbę żołnierza zawodowego rozpoczyna w 9 pułku pontonowym w Chełmnie na stanowisku Dowódcy plutonu , a następnie Dowódcy kompanii pontonowej . W 1998 roku kończy Wyższy Kurs Doskonalenia Dowódców , w 1999 roku Studia Podyplomowe w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie . Przeniesiony do Włocławka pełni kolejno obowiązki Szefa Sztabu , a następnie Dowódcy batalionu pontonowego . W 1997 roku obejmuje stanowisko Szefa Sztabu pułku . W 2000 roku kończy
W okresie od 31. 01. 2011 -
18. płk mgr inż. Marek WAWRZYNIAK -
Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu ukończył w 1994 roku . Pierwsze stanowisko to Dowódca plutonu saperów w 2 batalionie saperów 12 Dywizji Zmechanizowanej w Stargardzie Szczecińskim . W latach 1995 -
19. ppłk Kazimierz WOŁOWIEC -
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu w 1986 roku . Pełnił kolejno służbę wojskową w 9 pułku pontonowo -
